Εφιάλτης

Την περασμένη νύχτα είδα έναν
εφιάλτη. Έναν τρομακτικό
εφιάλτη. Σηκώθηκα
λέει απ'το κρεβάτι κοιτάχτηκα
στο καθρέφτη κι αντελήφθην ότι
είχα γίνει
μαύρος...


Για να είμαι πιο ακριβής, όχι
μαύρος, αράπης που είναι πολύ
χειρότερο.

Έβαλα το χέρι στην τσέπη
αναζητώντας το διαβατήριό μου
για να διαπιστώσω αν
και η φωτογραφία με δείχνει
μαύρο και ανακαλύπτω ότι εκτός
από μαύρος είμαι
και Εβραίος.

Δεν είναι δυνατό, μονολόγησα,
και κάθησα απαρηγόρητος σε μια
καρέκλα. Θεέ
μου, είναι μια καρέκλα με
ροδάκια, μια καρέκλα αναπηρική
που σημαίνει ότι
εκτός από μαύρος και Εβραίος,
είμαι και ανάπηρος. Τι κακοτυχία
που με βρήκε!


"Δεν είναι δυνατό",
μονολόγησα, "εγώ να είμαι
μαύρος, Εβραίος και ανάπηρος".
"Κι όμως" ακούω να φωνάζει
κάποιος πίσω μου με μια
θηλυπρεπή ανδρική φωνή.

Είναι λέει το αγόρι μου. Χριστέ
μου, είμαι κι ομοφυλόφιλος;;;;;;;;
Τέλος
πάντων, μικρό το κακό εφ' όσον
κάνουμε σίγουρο σεξ, ξέρετε τα
περί έιτζ κι
έτσι.

"Εσύ χρυσό μου έχεις τη
σύριγγα;" τον ακούω να μου
λέει. Ω Θεέ μου εκτός από
μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος κι
ομοφυλόφιλος είμαι και
ναρκομανής! Κοιτάζω
μπροστά μου κάτι ιατρικές
εξετάσεις. Είμαι λέει
ορο-θετικός. Αν είναι
δυνατό!

Ω Θεέ μου εκτός από μαύρος,
Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος,
και ναρκομανής
είμαι κι ορο-θετικός!

Απελπισμένος αρχίζω να ουρλιάζω
να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά.

Όχι!!!!!!!! Είμαι φαλακρός! Δεν έχω
τρίχα στο κεφάλι μου.. Χτυπάει το
τηλέφωνο.

Είναι ο αδελφός μου: "βρε
αρχιρεμάλι, από τότε που τα
τίναξαν ο μπαμπάς κι η
μαμά στην εθνική δεν κάνεις
τίποτα άλλο απ'το να παίρνεις
ναρκωτικά και
κάθεσαι και βαράς μύγες απ'το
πρωί ως το βράδυ. Aντε βρες μια
δουλειά γιατί
από μένα δεν έχει φράγκο".

Ω Θεέ μου. Είμαι κι άνεργος.
Εκτός από μαύρος, Εβραίος,
ανάπηρος,
ομοφυλόφιλος, ναρκομανής,
οροθετικός, φαλακρός κι ορφανός
είμαι κι άνεργος!

Πάω να του εξηγήσω πως είναι
δύσκολο να βρει δουλειά ένας
μαύρος, Εβραίος,
ανάπηρος, ομοφυλόφιλος,
ναρκομανής, οροθετικός,
φαλακρός, ορφανός και
άνεργος αλλά δεν τα καταφέρνω
γιατί εκτός απ'όλα αυτά είμαι
και μουγκός.

Απελπισμένος και κλαίγοντας με
λυγμούς κλείνω το τηλέφωνο με το
ένα και
μοναδικό χέρι που διαθέτω.
Πλησιάζω στο παραθυράκι του
τροχόσπιτου μου και
βλέπω μια αλάνα γεμάτη
τσαντίρια. Νοιώθω μια γροθιά στο
βηματοδότη μου:
μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος,
ομοφυλόφιλος, ναρκομανής,
οροθετικός, φαλακρός,
ορφανός, άνεργος, κουλός,
καρδιοπαθής μέχρι και γύφτος.

Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο
τροχόσπιτο το αγόρι μου.
"Αγάπη μου, σου έχω
μια ευχάριστη είδηση, πήρατε τον
Gilberto Silva!".



Όχι ρεεεε πούστη όχι και βάζελος!